Vakantie
Toen we aankwamen op de plaats van bestemming, viel mij meteen de aan het landhuis grenzende weelderig begroeide tuin op, waar vlinders rond een paarse vlinderstruik dwarrelden. Ik zonk weg in een vijf standen stoel en gaf mij over aan de zonnestralen. Wat een weelde! Niets hoeven, niets moeten.
De eerste vakantiedagen had ik genoeg aan de tuin, de zon en het bos rondom het huis. 's Nachts sliep ik als een roos in de in Engelse stijl gestoffeerde slaapkamer met uitzicht op de vlinderstruiken. Terwijl ik in het begin van de week al door de eerste zonnestralen werd wakker gekust, opende ik op een dag pas laat in de ochtend mijn ogen. Toen ik uit het raam keek, zag ik dat de vlinders vertrokken waren. Het regende onophoudelijk en de lucht was loodgrijs. Na het ontbijt regende het nog steeds en ook na de lunch bleef het weerstype onveranderd.
Ik zuchtte en keek omlaag naar mijn goede gezelschap. Luid gesnurk. Een hond is met weinig tevreden. Maar ik was een mens vol verwachtingen. Na een jaar hard werken had ik toch zeker wel recht op een fijne vakantie? Ik was er aan toe, ik had een paar vrije weken verdiend waarin het op zijn minst droog zou zijn. Pruilend stond ik voor het raam naar al dat water te staren.
Even later onderbrak het wijze stemmetje in mijn hoofd mijn verongelijkte gedachten. "Ben jij het niet die vaak tegen je cliënten zegt dat in je verbeelding alles kan?" Huh? "Ja, jij! Jij zegt toch altijd dat je in je fantasie alles kan krijgen wat je nodig hebt?" Op dit spoor gezet, viel ik weer helemaal met mijzelf samen. Bingo! Ik gaf mijn hond een kluif, zette de CV op twintig graden, strekte mij uit op het Engelse bed en sloot mijn ogen. Een voor een ontspande ik mijn ledematen, verdiepte mijn ademhaling, sprak mijzelf geruststellend toe en vertrok in gedachten naar de vlinderrijke tuin.
Hier dwarrelden meer vlinders rond de purperen vlinderstruik dan ik ooit in het echt had gezien. De lavendel geurde als nooit tevoren en liggend op het pas gemaaide grasveld stelde ik mij open voor weldadige zonnestralen. Dit was wat ik nodig had, dit had ik verdiend, dit kon ik mijzelf geven. Ik ademde nog eens intens tevreden diep in en uit en zette mijn vakantie voort.
