Afrekenen met de pestkoppen in je hoofd
Want er zijn ook kinderen die buitenissige kleding dragen en een rare muts over hun scheef geknipte haren trekken, en nooit het doelwit van pesterijen zullen worden. Zulke kinderen kunnen zelfs enorm populair zijn.
Hoe zit dat toch? Het ligt dus niet alleen aan afwijkende uiterlijkheden, ook de houding van kinderen die gepest worden doet mee. Het lijkt wel alsof treiteraars haarfijn aanvoelen of anderen kwetsbaar zijn. Zo zag ik eens dat een meisje wiens moeder net was overleden werd gepest. Haar handen zouden “naar pindakaas stinken”. En zelfs een hoogzwangere docente werd door lagere schoolkinderen zo erg getreiterd dat ze huilend de klas uitliep en nooit meer terugkwam. Pestkoppen ruiken als het ware de breekbaarheid van andere mensen. Net zoals dieren ruiken of je bang bent, wat een aanleiding kan zijn je dan juist aan te vallen.
Enorm gemeen. Toch? Ik heb tenminste te doen met volwassenen die nog altijd geknakt zijn doordat ze tientallen jaren geleden werden gepest. Ze waren meestal al wat onzeker, gevoelig of kwetsbaar, maar die gevoelens werd enorm versterkt door het pesten. Wat zijn die kwelgeesten voor type kinderen? Zijn zij van nature wreed? Hebben zij geen geweten? Zijn het kleine psychopaatjes? Nee. Het zijn vaak zelf onzekere kinderen die zichzelf overschreeuwen om zich groter, sterker en machtiger te voelen. En later schamen ze zich vaak voor hun gedrag. Zo ontmoet ik vaak mensen die vroeger gepest werden, maar nooit mensen die er voor uitkomen dat zij pestkoppen waren…
Als kind gruwde ik van het gepest op school en hoopte maar dat ik snel ouder zou worden. Want dan was ik groot en grote mensen worden niet gepest. Dacht ik……totdat ik jaren later merkte dat er ook volwassenen zijn die pesten. Zo vertelde iemand mij onlangs dat zij op haar werk was weggepest omdat ze excentrieke kleding draagt. Soms is de aanleiding tot pesten niet eens goed te benoemen. Ik hoorde van mijn tandarts dat assistenten in groepspraktijken vaak het onderwerp zijn van roddel en achterklap. Een zeer toegewijde en serieuze assistente werd door collega’s weggepest. Zij zou ‘niet in de groep passen’.
Is er nog hoop voor slachtoffers van pesterijen die hier nog onder lijden? Gelukkig wel. Je hebt vroeger zelden alleen maar nare dingen meegemaakt. Naast het pesten waren er wellicht ook overwinningen, geluksmomenten en feestelijkheden. Dat kunnen kleine dingen zijn: ook al durfde je je vinger in de klas niet op te steken, je deed het toch! Dat poesje dat alleen bij jou op schoot kwam zitten. Je voelt nóg haar zachte velletje en je hoort haar spingeluidjes… Of die keer dat je op je verjaardag zo blij was met dat cadeau dat je zo dolgraag wilde hebben. Je kunt leren die dierbare herinneringen weer opnieuw te beleven, met alle details die erbij horen. En doordat je weer die trots voelt, de liefde voor het poesje of de blijdschap over dat cadeau, kun je je ook in het nu weer beter voelen. Gevoelen die niemand je meer afpakt. Dit herbeleven kan je zelfvertrouwen versterken en je doen beseffen dat het nooit zwart wit is. Er waren akelige momenten EN er waren fijne momenten.
Ook kun je oude overtuigingen aanpakken. Overtuigingen die je bent gaan geloven omdat ze zo vaak tegen je gezegd werden. “Jij bent lelijk. Jij bent stom. Jij bent dik.” Allemaal oordelen die pestkoppen over je heen gestrooid kunnen hebben. Op zo’n nare toon, met zo’n boze blik, met zo’n harde duw erbij….dat je ze zelf bent gaan geloven. Jij bent jezelf afstotelijk, achterlijk en moddervet gaan vinden. Gelukkig kun je leren zulke oude oordelen met de ogen van nu kritisch te bekijken. Zijn ze waar? Vind je dat echt zelf? Of zijn het jengelende dreuntjes van de pestkoppen in jouw hoofd die al jarenlang op ‘Repeat’ staan? En als ze niet (meer) waar zijn, kunnen je er dan nieuwe, passende overtuigingen voor in de plaats zetten? Wat een opluchting zal dat zijn!
Het is een klus. Maar het kan; stapje voor stapje afrekenen met de pestkoppen in je hoofd.
